چه خوب بود آفتاب دهر می ماند

وکشتی درخروش بحـر می ماند

چــــراغ افروز ظلمت های دوران

فروغش درفضای شهر می ماند

خوش الحان بلبل باغ عــدالت

نوایش با صفیر و جهر می ماند

ســــــــــــــرود آبشار مهربانی

به بزم جویبار و نــهر می ماند

کهن پشمینه پوش مرد رنجور

برای مردم این شهر می ماند.

                              رمضان محمودی/ کابل